Ósmą, najdalszą planetą od Słońca, a zarazem gazowym olbrzymem, jest Neptun. Początkowo nazwana „Planetą poza Uranem”, później zaś nazwana ku czci rzymskiego boga mórz i oceanów. Neptun jest czwartą planetą pod względem średnicy i trzecią jeśli chodzi o masę. Posiada masę 17 razy większą od masy Ziemi. Symbolem astronomicznym jest jedna z wersji trójzębu Neptuna.
Uran, kolejny gazowy olbrzym Układu Słonecznego, jest siódmą planetą od Słońca. Wśród swoich gazowych braci zajmuje trzecie miejsce pod względem wielkości. Jego nazwa wywodzi się z mitologii greckiej od Uranosa (gr. Niebo), boga i uosobienia nieba.
Saturn, druga co do wielkości i masy planeta Układu Słonecznego i szósta planeta od Słońca (w odległości 1 400 000 000 km), należy do gazowych olbrzymów. Nazwana przez starożytnych Rzymian imieniem swego boga rolnictwa. Saturn utożsamiany był również z greckim Kronosem. Według mitologii, Jowisz strącił Saturna z tronu Italii, nauczył ludzi uprawy roli, wprowadził kraj w złoty wiek. Ku jego czci zaczęto także obchodzić saturnalia.
Jowisz, jako piąta planeta od Słońca, jest największą planetą w całym Układzie Słonecznym. Jest także najcięższą planetą Układu Słonecznego. Masa Jowisza jest o 320 razy większa od masy Ziemi, co stanowi 0,001 masy Słońca. Gdyby był jeszcze większy, w jego wnętrzu mogłoby dojść do reakcji termojądrowej, a sama planeta mogłaby przemienić się w gwiazdę. Średni promień planety jest o około jedenaście razy większy od średniego promienia Ziemi, i wynosi około 71000 km. Jej obieg wokół Słońca wynosi 11 lat i 315 dni. Obrót planety jest szybszy na równiku, i wolniejszy w rejonie biegunów.
HISTORIA BADAŃ MARSA
Na czerwoną plamkę na niebie zwrócili już uwagę starożytni Rzymianie. Planeta o krwistej barwie rozbudziła ich wyobraźnię i skojarzyła im się z wojną, pożogą, niepokojem. Dlatego też nazwali ją, na cześć boga wojny – Marsem.
Trzecią planetą od Słońca jest Ziemia. Jest to niebieski glob, pod względem gęstości i masy należy do największych skalistych planet Układu Słoneczego. Ziemię zamieszkuje nie tylko człowiek, ale i miliony innych gatunków, od zwierząt po bakterie. Do dziś, nie licząc mikroorganizmów odkrytych w lodzie pochodzącym z Marsa, jest jedynym miejscem, w którym rozwinęło i ewoluowało życie.
Wenus jest najjaśniejszym (po Słońcu i Księżycu) obiektem na niebie. Jej piękno podziwiać można jedynie wieczorem lub nad ranem. Stąd nazywana bywa też Gwiazdą Wieczorną i Gwiazdą Poranną (Jutrzenką). Jej minimalna odległość od Ziemi wynosi około 40 milionów kilometrów. Jeden rok na Wenus trwa 225 dni ziemskich.
Swoim pięknem zachwycała już Starożytnych Rzymian. Dlatego też nazwali ją oni imieniem swej bogini piękna i miłości – Wenus.
Merkury, planeta znana już w starożytności, jest planetą bardzo trudną do zaobserwowania, gdyż znajduje się najbliżej Słońca. Należy do planet wewnętrznych Układu Słonecznego. Jego nazwa, Merkury, podchodzi od posłańca bogów, który znany był ze swojej szybkości dostarczania wiadomości. Nazwa nadana ze względu na szybki ruch planety i krótką orbitę. Z uwagi, że dostrzec ją można tuż przed wschodem lub po zachodzie Słońca, starożytni grecy uważali, że są to dwie oddzielne planety. Tą, którą widzieli przed wschodem – nazywali Apollo, a tą po zachodzie – Hermes.