Merkury, planeta znana już w starożytności, jest planetą bardzo trudną do zaobserwowania, gdyż znajduje się najbliżej Słońca. Należy do planet wewnętrznych Układu Słonecznego. Jego nazwa, Merkury, podchodzi od posłańca bogów, który znany był ze swojej szybkości dostarczania wiadomości. Nazwa nadana ze względu na szybki ruch planety i krótką orbitę. Z uwagi, że dostrzec ją można tuż przed wschodem lub po zachodzie Słońca, starożytni grecy uważali, że są to dwie oddzielne planety. Tą, którą widzieli przed wschodem – nazywali Apollo, a tą po zachodzie – Hermes.

Sama powierzchnia planety przypomina powierzchnię Księżyca. Posiada ślady po uderzeniach meteorytów. Nie ma atmosfery. Jej obieg wokół słońca trwa około 88 ziemskich dni. Średnica wynosi 4879 kilometrów, czyli mniej niż 0,4 promienia Ziemi. Sama planeta należy do najmniejszych planet skalistych.

Nie posiada atmosfery. Jedynymi śladowymi ilościami pierwiastków odkrytymy w jego atmosferze są hel, sód, potas, tlen. Jedna doba na Merkurym trwa 176 dni ziemskich. Temperatura na powierzchni jest zmienna i wynosi od minus 183 stopni Celsjusza do plus 427 stopni Celsjusza. Spowodowane jest to odległością od Słońca oraz stosunkowo długimi dniami i nocami. W jego wnętrzu znajduje się bardoz duże żelazne jądro (stanowiące 80% masy planety), które emituje pole magnetyczne i sprawia, że Merkury ma największą gęstość pośród planet (5,43 g/cm3). Samo jądro otoczone jest płaszczem krzemianowym i cieńką skorupą, a powierzchnię pokrywa gruba warstwa pyłu. Wokół planety nie krąży żaden naturalny satelita.

Pierwszą sondą kosmiczną wysłaną z Ziemi, która „odwiedziła” Merkurego, był MARINER 10, przeleciwszy trzykrotnie wokół planety w 1974 roku. Wtedy to po raz pierwszy zauważono liczne kratery „zdobiące” powierzchnię planety oraz inne formacje (rowy, doliny, płaskowyże) podobne do tych występujących na Księżycu i Marsie. Sonda wykonała także około 45% mapy powierzchni. Spowodowane to było oświetleniem tylko jednej strony planety.

Jedną z najbardziej charakterystycznych odkrytych formacji jest tzw. Basen Caloris, powstały w wyniku uderzenia dużego ciała kosmicznego. Powstały 40 kilometrowy krater otoczony jest siecią ponad 100 koryt, a całość przypomina pająka. Kolejnym odkryciem przez sondę było odkrycie dipolowego pola magnetycznego o dwukrotnie mniejszym natężeniu niż pole magnetyczne Ziemi. Odkryto także dość duże promieniowanie ultrafioletowe pochodzące z gwiazdy 31 Crateris.

Mariner był także pierwszą sondą, która odwiedziła dwie planety w ciągu jednej misji.

Drugą sondą, która zbliżyła się do Merkurego, był MESSENGER (skrót od ang. Mercury Surface, Space Environment, Geochemistry and Ranging)n> , wystrzelona 3 sierpnia 2004 roku. Celem jej misji było zbadanie chemicznych właściwości powierzchni, pola magnetycznego, historii geologicznej, wielkości jądra oraz stanu magno i egzosfery. W marcu 2011 sonda po raz kolejny wyruszyła w stronę planety, mając za zadanie sfotografować planetę już w całości. Na lata 2013-2021 planowana jest misja wsparcia Messengera, pod nazwą BepiColombo, realizowana wspólnie przez europejską i japońską agencję kosmiczną. Na 2019 rok planowane jest dotarcie pierwszych próbników. Statek kosmiczny zasilany będzie silnikiem jonowym.

Planeta Merkury po raz pierwszy została zaobserwowana przez asyryjskich astronomów około XIV wieku p.n.e., a zostało to odnotowane na tablicach Mul Apin, babilońskim kompendium wiedzy astrologicznej i astronomicznej. Merkury zapisany był tam jako „skacząca planeta”, zaś Babilończycy nazwali ją jako Nabu. Planeta znana była również starożytnym Grekom, którzy nazywali ją Stílbōn („migotanie”) oraz Hermáōn.W starożytnych Chinach Merkury znany był jako Chen Xing („Gwiazda godzinna”), w hinduizmie – Budha, Odyn w mitologii germańskiej.